Częstość występowania
wad postawy w populacji dzieci szkolnych waha się od 20 do 80 %
Metoda NDT-Bobath stosowana jest zarówno u wcześniaków, niemowląt jak i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, genetycznymi, zaburzeniami ortopedycznymi, asymetrią ułożeniową bądź opóźnieniem w rozwoju motorycznym.
- wcześniaki
- niemowlęta i dzieci z zespołami neurologicznymi, genetycznymi
- asymetria ułożeniowa
- kręcz szyi
- zaburzenia napięcia mięśniowego
- opóźnienia w rozwoju prawidłowym
Częstość występowanie wad postawy w populacji dzieci szkolnych waha się od 20 do 80 %. W okresie wzrastania występują min. deformacje stóp, kręgosłupa i klatki piersiowej.
Ćwiczenia oddechowe pomagają poprawić jakość naszego oddechu, wzmacniają siłę mięśni oddechowych. Usprawniają one również ruchy klatki piersiowej i tym samym poprawiają komfort w czasie oddechu.
Ćwiczenia oddechowe poprawią również naszą kondycję psychiczną. Jest wiele rodzajów ćwiczeń oddechowych, których wybór zależy od celów fizjoterapii układu oddechowego. W celu skorygowania toru oddechowego stosuje się ćwiczenia, które mają upodabniać oddychanie pacjenta do fizjologicznego lub najbardziej efektywnego toru oddechowego, lub też kładzie się nacisk na przeciwdziałanie nieprawidłowemu sposobowi oddychania (np. spowalnianie rytmu oddechowego u osób z przyspieszonym oddechem, uczenie oddychania przeponowego osób niewykorzystujących dostatecznie pracę przepony). Ćwiczenia wykonujemy między innymi w takich jednostkach chorobowych jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, choroby układu krążenia. Cel wykonywania ćwiczeń oddechowych to:
- skorygowanie toru oddechowego i zwiększenie objętości płuc
- leczenie niedodmy i jej zapobieganie
- ułatwienie usuwania wydzieliny z dróg oddechowych
- utrzymywanie drożności oskrzelików u osób z rozedmą płuc, u których występuje zjawisko pułapki powietrznej
- zapobieganie powstawaniu zrostów opłucnej u osób z zapaleniem opłucnej
- zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i przepony
- zmniejszenie nasilenia duszności i uczucia zmęczenia oraz poprawa tolerancji wysiłku
- zmniejszenie napięcia w stanach lękowych i innych zaburzeniach emocjonalnych
- uzyskanie ogólnego rozluźnienia (relaksacji)
- przygotowanie chorego do stanu nasilonej duszności (np. napadu astmy oskrzelowej)
- uzyskanie przez chorego poczucia lepszej kontroli stanu swojego organizmu i ułatwienie radzenia sobie z chorobą
Woda, dzięki swojej sile wyporu, sprawia, że pozornie stajemy się lżejsi, dzięki czemu nie obciążamy tak mocno stawów, w szczególności stóp, kolan, bioder i stawów kręgosłupa. Przy dolegliwościach bólowych tych stawów, jest to szczególnie ważne, ponieważ w wodzie możemy wykonywać ćwiczenia, które na lądzie wiązałyby się ze zwiększonym bólem.
Dodatkowo ciśnienie hydrostatyczne wody, które oddziałuje na nasze ciało powoduje rozluźnienie napiętych i przykurczonych mięśni, dzięki czemu nawet samo zanurzenie w wodzie będzie owocowało zwiększonym zakresem ruchu.
Ponadto woda daje nam możliwość jednoczesnego ćwiczenia zarówno w odciążeniu, jak i z oporem. Wszystko zależy od tego jak szybko i z jaką siłą wykonamy ruch. Jeśli ruch będzie wolny i delikatny, woda będzie “pomagać” nam w wykonywanym ruchu. Dzięki wyporności wystarczy minimalna siła mięśni, by wykonać ruch w pełnym zakresie w danym stawie. Oprócz tego woda wprowadzona w ruch jest dodatkową pomocą, gdyż “pcha” kończynę razem z sobą. Jest to niezwykle pomocne, np. u osób z obniżoną siłą mięśniową – w wodzie mogą poruszać się samodzielnie, gdy na lądzie potrzebują pomocy osób trzecich.
Jeśli jednak poruszymy się szybko i gwałtownie, gęstość wody da nam opór. W zależności od tego jak szybko będziemy się ruszać, tak duży będzie opór. Jest to o tyle ważne, że zmniejszając ruchomość, opór wody pozwala na zwiększenie reakcji ruchowych dla reakcji równoważnych. Innymi słowy, gdy zaczniemy tracić równowagę w wodzie, mamy więcej czasu na korekcję swojego ciała – woda nas “przytrzyma”.
Tak więc odpowiednio wykorzystane fizyczne właściwości wody pozwalają na zmaksymalizowanie efektu kinezyterapii przy jednoczesnym zminimalizowaniu obciążeń i przeciążeń jakich doznajemy na lądzie.
W jakich schorzeniach może być pomocna rehabilitacja w wodzie?
Stosuje się ją w:
- urazach ortopedycznych: uszkodzenie łąkotek czy więzadeł kolana, endoplastyka stawów, złamania,
- chorobach zwyrodnieniowych stawów,
- zespołach bólowych związanych zarówno ze stawami obwodowymi, jak i ze stawami kręgosłupa,
- uszkodzeniach rdzenia kręgowego,
- chorobie Parkinsona,
- chorobach przebiegających z zaburzeniami równowagi,
- udarach mózgu,
- stwardnieniu rozsianym,
- mózgowym porażeniu dziecięcym,
- ADHD.
Przeciwwskazania do ćwiczeń w wodzie:
- stany zapalne skóry, tkanki podskórnej, ropne zakażenia,
- podwyższona temperatura ciała,
- otwarte rany,
- zakrzepowe zapalenie żył,
- nieunormowane ciśnienie krwi,
- inne, wskazane przez lekarza.
Rejestracja wyłącznie telefoniczna w godzinach
Poniedziałek – Piątek 11:00 – 18:00
lub poprzez sms
Skontaktuj się z nami
578 800 388
Newsletter
Zarejestruj się, aby otrzymywać ważne informacje i przypomnienia.